Delfiny wydają dźwięki za pomocą otworów wentylacyjnych znajdujących się na czubku głowy. Kiedy delfin wydycha powietrze, przechodzi przez otwór wentylacyjny i wibruje struny głosowe, tworząc dźwięk. Kształt głowy delfina i wielkość otworu wentylacyjnego pomagają wzmocnić dźwięk i skierować go do przodu.
Delfiny mogą również wykorzystywać swoje zdolności echolokacyjne do komunikowania się ze sobą. Echolokacja to zdolność wykorzystania fal dźwiękowych do stworzenia mentalnego obrazu otaczającego środowiska. Delfiny wytwarzają kliknięcia o wysokiej częstotliwości, które odbijają się od obiektów w wodzie i wracają do uszu. Słuchając echa, delfiny mogą określić rozmiar, kształt i odległość obiektów w swoim otoczeniu.
Delfiny korzystają z echolokacji, aby znaleźć pożywienie, poruszać się po otoczeniu i unikać drapieżników. Mogą także używać echolokacji do komunikowania się ze sobą. Na przykład delfin może użyć echolokacji, aby zlokalizować innego delfina, a następnie wykonać serię kliknięć, aby się z nim skontaktować.
Delfiny potrafią porozumiewać się w głębokich wodach na bardzo duże odległości dzięki potężnym strunom głosowym, kształtowi głowy i zdolnościom echolokacyjnym. Te adaptacje pozwalają delfinom pozostawać w kontakcie ze sobą, nawet gdy są daleko od siebie.