- Ustanowienie jasnych celów i jednolitej struktury dowodzenia pomogłoby zapobiec nieporozumieniom, konfliktom wewnętrznym i zmarnowanym wysiłkom.
Większe wsparcie międzynarodowe: Brak wsparcia zewnętrznego utrudniał powodzenie licznych buntów.
- Poszukiwanie wsparcia politycznego i wojskowego ze strony obcych rządów lub organizacji międzynarodowych przed powstaniami mogło wzmocnić bunty.
Lepsza inteligencja i bezpieczeństwo: Wiele buntów zostało zinfiltrowanych i stłumionych przez władze rządzące z powodu nieodpowiednich środków wywiadowczych i bezpieczeństwa
- Wzmocnienie zdolności rozpoznawczych i wysiłków kontrwywiadu pomogłoby w przeciwdziałaniu inwigilacji i infiltracji rządu.
Szersze popularne wsparcie: Niektóre bunty nie zyskały szerokiego poparcia ogółu społeczeństwa.
- Budowanie sojuszy z różnymi grupami społecznymi i gospodarczymi, zajmowanie się powszechnymi skargami i skuteczne komunikowanie celów buntu mogło zyskać szersze poparcie.
Odporność i zdolność adaptacji: Ruchy rebeliantów, którym brakowało umiejętności przystosowania się do zmieniających się okoliczności i rządowych środków zaradczych, były bardziej podatne na niepowodzenie.
- Opracowanie elastycznych strategii, dywersyfikacja taktyk i utrzymanie zdecentralizowanej struktury dowodzenia zwiększyłoby ich odporność.
Zajmowanie się dysproporcjami gospodarczymi i niesprawiedliwością społeczną: Wiele buntów wybuchło w odpowiedzi na głęboko zakorzenione nierówności ekonomiczne i niesprawiedliwości społeczne.
- Wdrożenie środków mających na celu rozwiązanie tych podstawowych problemów, takich jak reforma rolna, programy opieki społecznej lub zarządzanie włączające, mogłoby zmniejszyć niezadowolenie i zapobiec potencjalnym powstaniom.