W przeciwieństwie do większości ssaków, które są sklasyfikowane jako endotermy lub „ciepłe krwią” i mogą generować własne ciepło ciała, dzioby są uważane za półdotermiczne. Oznacza to, że chociaż mogą wytwarzać wewnętrzne ciepło ciała, polegają również na źródłach zewnętrznych, aby utrzymać swoje 体温。
Platypusy mają grube, gęste futro, które zapewnia doskonałą izolację przed zimnem. Ich futro składa się z dwóch warstw - zewnętrznej warstwy gruboziarnistych, wodoodpornych włosów ochronnych i wewnętrznej warstwy drobnego, gęstego podwozia. Ta podwójna warstwa futra zatrzymuje powietrze i pomaga utrzymać dziobak ciepły w wodzie i na lądzie.
Oprócz futra, dzioby mają unikalny system wymiany ciepła przeciwprądowego, który pomaga w oszczędzaniu ciepła ciała. System ten obejmuje wymianę ciepła między tętnicami i żyłami w ich kończynach i ogonie. Gdy ciepła krew przepływa przez tętnice do kończyn, przenosi ciepło do chłodniejszej krwi spływającej z powrotem w żyłach. Pomaga to zminimalizować utratę ciepła ze strony ciała i utrzymać wyższą temperaturę ciała rdzenia.
Ponadto dzioby angażują się w adaptacje behawioralne w celu regulacji temperatury ciała. Często wygrzewają się na słońcu lub szukają ciepła, wściekając się w ziemię lub chowając się pod skałami. Podczas pływania w zimnych wodach mogą oszczędzać energię, wprowadzając stan odrętwienia, w którym spadnie temperatura ciała, a ich tempo metabolizmu znacznie spowalnia.
Ogólnie rzecz biorąc, podczas gdy dzioby nie utrzymują stałej temperatury ciała, takiej jak ssaki endotermiczne, ich zdolność do generowania pewnego ciepła wewnętrznego, w połączeniu z ich izolacją futro i adaptacjami behawioralnymi, pozwala im utrzymywać stosunkowo stabilne temperatury ciała i rozwijać się w ich wyjątkowym środowisku wodnym i półkwasowym.