1. Zmiana klimatu:koniec epoki plejstocenu oznaczała znaczącą zmianę klimatu, z przejściem z ostatniego okresu lodowcowego do cieplejszego okresu międzyglacjalnego. Ta szybka zmiana klimatu prawdopodobnie wpłynęła na dostępność żywności i siedlisk gigantycznych leniwców naziemnych, co prowadzi do spadków populacji.
2. Overhunting przez ludzi:Ludzie przybyli do obu Ameryk pod koniec plejstocenu, a polowanie odegrało rolę w wyginięciu wielu gatunków megafauna, w tym gigantycznych leniwców. Presja polowań z pierwszych ludzi mogła znacznie zmniejszyć ich populacje.
3. Konkurencja z innymi gatunkami:rozprzestrzenianie się ludzi i wprowadzenie nowych gatunków, takich jak konie, mogły również przyczynić się do spadku gigantycznych leniwców. Rywalizacja o zasoby i siedliska z tymi nowymi gatunkami mogła dodatkowo podkreślić ich populacje.
4. Zmiany roślinności:Zmieniający się klimat i wprowadzenie ludzi i innych gatunków również wpłynęły na roślinność w obu Amerykach. Utrata konkretnych roślin, od których zależały gigantyczne leniwce odżywiania, mogła przyczynić się do stresu dietetycznego.
5. Choroby i pasożyty:Możliwe, że choroby lub pasożyty przenoszone przez ludzi lub inne gatunki mogły również odgrywać rolę w upadku gigantycznych leniwców, wpływając na ich zdrowie i rozmnażanie.
Należy zauważyć, że wyginięcie gigantycznych leniwców i innych megafauny było prawdopodobnie wynikiem kombinacji tych czynników, a nie z jakiejkolwiek przyczyny. Zrozumienie przyczyn ich wyginięcia jest cenne w badaniu wcześniejszych ekosystemów i wysiłków ochrony dla gatunków zagrożonych.