Wiewiórki w dużym stopniu polegają na kamuflażu, aby ukryć się przed drapieżnikami i ofiarami. Ich krzaczaste ogony pomagają przełamać ich kontur, utrudniając drapieżnikom dostrzeżenie ich wśród liści, gałęzi i innych naturalnych tekstur w ich otoczeniu.
Saldo:
Wiewiórki są biegłymi wspinaczami i nawigatorami po skomplikowanym terenie. Ich krzaczaste ogony zapewniają im doskonałą równowagę, umożliwiając im łatwe przemykanie przez drzewa, skały i inne przeszkody. Ogon działa jak przeciwwaga i pomaga im zachować stabilność podczas skoków lub szybkiego poruszania się.
Ciepło:
W chłodniejszych miesiącach wiewiórki polegają na swoich krzaczastych ogonach, które zapewniają dodatkową izolację i ciepło. Mogą owinąć ogon wokół ciała niczym koc, aby zachować ciepło i zachować przytulność w swoich norach lub gniazdach.
Komunikacja społeczna:
Wiewiórki wykorzystują swoje ogony również do komunikacji społecznej. Machają lub kręcą ogonami, aby przekazać różne wiadomości lub zasygnalizować potencjalne zagrożenie innym wiewiórkom. Niektóre gatunki wiewiórek mogą używać ogonów do tworzenia dźwięków bębnienia, które służą jako forma komunikacji.
Technika odwracania uwagi:
W niektórych sytuacjach wiewiórki mogą używać swoich krzaczastych ogonów jako taktyki odwracającej uwagę. W konfrontacji z drapieżnikiem wiewiórka może szybko machnąć ogonem, aby zwrócić na siebie uwagę drapieżnika. Ten nagły ruch może na chwilę odwrócić uwagę drapieżnika, dając wiewiórce szansę na ucieczkę lub szukanie schronienia.
Należy zauważyć, że chociaż są to niektóre z najczęstszych powodów, dla których wiewiórki mają krzaczaste ogony, mogą istnieć dodatkowe czynniki lub adaptacje specyficzne dla gatunku związane z ich ogonami, które wciąż odkrywamy.