Megalodon (Otodus Megalodon) to wymarły gatunek rekina makreli, który żył około 23 do 2,6 miliona lat temu (MyA), podczas epok miocenu i pliocenu. Jest to jedna z największych rekinów, a także jednej z największych ryb, jakie kiedykolwiek żyły. Chociaż nie znaleziono kompletnych szkieletów megalodonowych, szacuje się, że osiągnęły maksymalną długość 15,9–18 m (52–59 stóp), chociaż mniejsze osoby były bardziej powszechne. Megalodon miał kosmopolityczną dystrybucję i był obecny we wszystkich oceanach świata.
Z powodu braku materiału kopalnego i stosunkowo złego zachowania chrząstki w zapisie kopalnym wiele aspektów biologii megalodonu pozostaje niepewnych, w tym dokładna wielkość gatunku i jego dieta. Niemniej jednak możliwe jest ustalenie siły ugryzienia megalodonu z rozsądną dokładnością.
Różne badania z wykorzystaniem różnych modeli i metod dały szacunki siły ugryzienia od 10,8 do 13,1 tony (100 000–120 000 Newtonów).
Szacunki te są znacznie większe niż te obliczone dla szczęk innych rekinów, a nawet wielkiego białego rekina, który ma siłę ugryzienia około 1,8 tony (16 000 N). Siła ugryzienia Megalodonu prawdopodobnie doprowadziła do jej wyginięcia, ponieważ wymagałaby ogromnej ilości żywności, aby utrzymać tak ogromną wielkość i zużycie energii, a zmiany w globalnym klimacie i źródłach żywności mogły przyczynić się do jego śmierci.
Siła ugryzienia Megalodona jest świadectwem jego statusu jako jednego z szczytowych drapieżników, które kiedykolwiek wędrowały po oceanach, przewyższając nawet Tyrannosaurus Rex w sile i mocy szczęk.