1. Polowanie i prześladowanie: W przeszłości polowano na sokoły wędrowne dla sportu, a ich populacja spadła z powodu masowego zabijania. Często postrzegano je jako zagrożenie dla ptactwa łownego i rolnictwa.
2. Utrata i fragmentacja siedlisk: Działalność człowieka, taka jak urbanizacja, wylesianie i rozwój rolnictwa, doprowadziła do utraty i fragmentacji siedlisk sokoła wędrownego. Zniszczenie miejsc lęgowych i terenów łowieckich, zwłaszcza na obszarach klifowych, utrudnia ich populację.
3. Zastosowanie pestycydów: Stosowanie trwałych pestycydów, takich jak DDT, w połowie XX wieku miało katastrofalne skutki dla sokołów wędrownych. DDT dostał się do łańcucha pokarmowego i spowodował przerzedzenie skorupek jaj, co doprowadziło do zmniejszenia sukcesu reprodukcyjnego i spadku populacji.
4. Zatrucie ołowiem: Sokoły wędrowne mogą połykać ołów z fragmentów amunicji i zużytego śrutu do strzelby znalezionego w środowisku. Zatrucie ołowiem jest szczególnie szkodliwe dla młodych sokołów i może upośledzać ich rozwój, przetrwanie i sukces reprodukcyjny.
5. Zaburzenia ludzkie: Działalność człowieka w pobliżu miejsc lęgowych może przeszkadzać sokołom wędrownym w okresie rozrodu i wychowywania młodych. Nadmierna obecność ludzi może prowadzić do stresu i zmniejszenia sukcesu reprodukcyjnego.
6. Sokolnictwo i hodowla w niewoli: Chociaż sokolnictwo ma długą historię i znaczenie kulturowe, nieuregulowane chwytanie w tym celu może mieć wpływ na dzikie populacje. Wdrożono programy hodowli w niewoli, aby wspierać odnowę sokoła wędrownego, należy jednak nimi zarządzać w sposób odpowiedzialny, aby uniknąć negatywnego wpływu na dzikie populacje.
7. Zmiany klimatyczne: Zmieniający się klimat wpływa również na siedliska sokołów wędrownych i populacje ofiar. Zmiany temperatury i opadów mogą zmienić rozmieszczenie i obfitość źródeł pożywienia, a ekstremalne zjawiska pogodowe mogą zakłócać gniazdowanie i wpływać na całkowite przeżycie.
Wysiłki i przepisy mające na celu ochronę sokołów wędrownych i ich siedlisk doprowadziły do odrodzenia się populacji na wielu obszarach. Jednakże ciągłe monitorowanie i potrzeba ochrony siedlisk, kontrola substancji zanieczyszczających, takich jak DDT i ołów, a także odpowiedzialne zarządzanie praktykami sokolniczymi pozostają kluczowe dla dobrostanu i długoterminowej ochrony tego majestatycznego ptaka drapieżnego.