DDT, trwały insektycyd chloroorganiczny, gromadzący się w tkankach bielików i innych ptaków drapieżnych w całym łańcuchu pokarmowym. Gdy ptaki połykały skażoną ofiarę, DDT skoncentrował się w ich ciałach, ostatecznie wpływając na ich sukces reprodukcyjny. Jednym z najbardziej znaczących skutków DDT na bieliki było ścieńczenie skorupek jaj. Stało się tak, ponieważ DDT zakłócał metabolizm wapnia, minerału niezbędnego do tworzenia skorupek jaj. W rezultacie muszle stały się cieńsze i bardziej podatne na pękanie podczas inkubacji, co prowadziło do zmniejszenia powodzenia wylęgu i spadku populacji.
Ograniczona funkcja odpornościowa: DDT wpłynęło również na układ odpornościowy bielików, czyniąc je bardziej podatnymi na choroby i infekcje. To dodatkowo przyczyniło się do spadku ich populacji.
Zaburzenie regulacji hormonów: DDT może naśladować działanie estrogenu, żeńskiego hormonu płciowego. Może to zakłócić prawidłową równowagę hormonalną zarówno u samców, jak i samic bielików, prowadząc do problemów z reprodukcją, nieprawidłowego rozwoju i zmian w zachowaniu.
Nagromadzenie DDT u dorosłych bielików miało daleko idące konsekwencje, nie tylko dla sukcesu reprodukcyjnego i przetrwania gatunku, ale także dla całego ekosystemu. Zakazanie DDT i późniejsze ograniczenie jego stosowania w wielu krajach odegrało kluczową rolę w odbudowie populacji bielika bielika.