1. Diapause :Wiele gatunków muchowych wchodzi w stan diapauzy w zimie. Diapauza to okres zmniejszonej aktywności fizjologicznej i szybkości metabolicznej, która pozwala muchom oszczędzać energię i przetrwać surowe warunki środowiskowe. Podczas diapauzy muchy zazwyczaj szukają osłoniętych lokalizacji, takich jak pęknięcia i szczeliny w skałach, drzewach lub budynkach, gdzie pozostają nieaktywne, dopóki nie poprawi się warunki.
2. zimowanie jako larwy lub poczwarki :Niektóre gatunki muchowe są nad larwami lub poczwarkami. Etapy te są bardziej odporne na niskie temperatury niż dorośli i mogą przetrwać w chronionych lokalizacjach, takich jak ściółka liściowa, gleba lub pod kory. Kiedy przybywa wiosna, ukończyli swój rozwój i pojawiają się jako dorośli.
3. Migracja :Niektóre gatunki muchowe, szczególnie te, które mieszkają w regionach o ekstremalnych warunkach zimowych, mogą migrować do cieplejszego klimatu zimą. Na przykład Monarch Butterfly jest znany z migracji na duże odległości z Ameryki Północnej do Meksyku iz powrotem w miesiącach zimowych.
4. Adaptacje fizjologiczne :Niektóre gatunki muchowe ewoluowały adaptacje fizjologiczne, które pozwalają im przetrwać zimno. Adaptacje te mogą obejmować wytwarzanie białek przeciw zamarzaniu, które zapobiegają tworzeniu się kryształów lodu w ich płynach ustrojowych oraz zdolność do generowania ciepła poprzez procesy metaboliczne.
5. Znalezienie osłoniętych lokalizacji :Muchy mogą szukać osłoniętych lokalizacji, takich jak skały, kłody lub w jaskinie, aby chronić się przed zimnem i wiatrem. Lokalizacje te mogą zapewnić izolację i pomóc muchom oszczędzać ciepło.
6. Zmniejszona aktywność :Zimą muchy mogą obniżyć poziom aktywności w celu oszczędzania energii. Mogą poruszać się rzadziej i karmić rzadziej. To zmniejszenie aktywności pomaga im przetrwać w przechowywanych rezerwach energii i zmniejsza ich narażenie na trudne warunki zimowe.