W doborze kierunkowym osobniki z jednego końca spektrum fenotypowego mają większe prawdopodobieństwo przeżycia i reprodukcji niż osobniki z fenotypami pośrednimi lub te z przeciwnego końca spektrum. Prowadzi to do stopniowego przesunięcia średniej populacji w jednym kierunku. Innymi słowy, dobór kierunkowy faworyzuje osobniki o skrajnych cechach, co prowadzi w tym przypadku do ewolucji dwóch różnych rozmiarów dziobów.