Shippl zastanawia się nad historią filiżanek i tego, jak zostały wykorzystane i doceniane za ich piękno, a jednocześnie odrzucane lub złamane. Rysuje równoległość między kruchością filiżanek a kruchością ludzkiego ciała, a tym, jak oba są podatne na spustoszenie czasu i okoliczności.
Poprzez obiektyw swoich doświadczeń z rakiem, Shpl bada tematy śmiertelności, samoopieki i poszukiwania znaczenia w obliczu przeciwności losu. Rozważa, w jaki sposób jej diagnoza zmieniła jej postrzeganie jej ciała i życia oraz jak musi się teraz bardziej dbać o pielęgnowanie i zachowanie jej zdrowia.
W trakcie eseju Shpl używa poetyckiego języka i obrazów, aby przekazać swoje emocje i doświadczenia. Przywołuje poczucie cudu i uznania dla piękna i złożoności ludzkiego ciała, jednocześnie uznając jego kruchość i podatność. Przez przeplatanie się osobistych anegdot, odniesień kulturowych i filozoficznych refleksji, Sampl tworzy przejmującą i prowokującą do myślenia medytację o życiu, śmierci i kondycji ludzkiej.
Ostatecznie „spójrz na filiżankę” służy jako przypomnienie o skarbie i trosce o nasze ciała i umysły, a także znaleźć momenty piękna i łaski nawet wśród wyzwań i niepewności życia.