- unikanie: Zwierzęta mogą aktywnie unikać obszarów, w których znane są drapieżniki, lub dostosowywać swoje zachowanie w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa spotkania drapieżników. Na przykład niektóre roślinożerne wypasją się tylko na otwartych obszarach w ciągu dnia, gdy drapieżniki są mniej aktywne.
- cypsis: Zwierzęta mogą używać kamuflażu, naśladowania lub innych form oszustwa, aby uniknąć wykrycia przez drapieżniki. Niektóre gatunki, takie jak niektóre owady, ewoluowały, aby przypominać liście lub gałązki, podczas gdy inne takie jak kameleony mogą zmienić kolor skóry, aby pasował do ich otoczenia.
- Sygnały: Wiele gatunków używa sygnałów wzrokowych, słuchowych lub chemicznych do komunikowania się z innymi członkami ich grupy na temat obecności drapieżników. Może to pomóc w koordynacji zachowań defensywnych grupowych i zmniejszenia prawdopodobieństwa indywidualnego drapieżnictwa. Na przykład wiele ptaków zadzwoni do ostrzeżenia, jeśli zauważą drapieżnika, ostrzegając inne ptaki w okolicy na niebezpieczeństwo.
- Mobbing: W niektórych przypadkach zwierzęta mogą wspólnie atakować lub nękać drapieżniki, aby odciągnąć je od grupy lub obronić ich terytorium. Takie zachowanie jest często widoczne u ptaków, takich jak wrony i srok, które drapieżniki, takie jak jastrzębie lub sowy.
- Zmiany behawioralne: Zwierzęta mogą zmienić swoje zachowanie w obecności drapieżników. Na przykład mogą stać się bardziej czujni, zwiększyć szybkość ruchu lub szukają schronienia.
- Odpowiedzi fizjologiczne: Niektóre zwierzęta mogą również doświadczać zmian fizjologicznych w odpowiedzi na obecność drapieżników. Zmiany te mogą obejmować zwiększone częstość akcji serca, ciśnienie krwi i oddychanie, a także uwalnianie hormonów stresowych, takich jak adrenalina i kortyzol.
Te odpowiedzi anty-prądowe ewoluowały z czasem poprzez dobór naturalny, zapewniając zwierzętom szereg strategii zwiększających ich szanse na przeżycie w obecności drapieżników.