Zmiany klimatyczne:
Podczas przejścia z epok oligocenu do miocenu Ziemia doświadczyła znacznych zmian klimatycznych. Ciepły, tropikalny klimat oligocenu ustąpił miejsca chłodniejszym i bardziej suchym warunkom, co prowadzi do transformacji bujnych lasów w bardziej otwarte środowiska, takich jak użytki zielone i sawann.
Entelodonts, przystosowane do zalesionych siedlisk, starali się dostosować do tych nowych warunków. Ich nieporęczny rozmiar, prawdopodobnie ograniczona mobilność i wyspecjalizowana dieta, która składała się głównie z roślinności leśnej i owoców, sprawiły, że są podatne na zmieniający się krajobraz.
Konkurs:
W miarę zmiany klimatu i zmiany środowiska inne gatunki, które mogłyby lepiej dostosować się do nowych warunków, zaczęły się rozwijać. Wzrost nosorożca, koni i innych roślinożerców stanowi znaczącą konkurencję z entelodontami o zasoby, takie jak żywność i terytorium.
Nosorożce, z solidną sylwetką, rogami i pasami adaptacji, miały przewagę na otwartych użytkach zielonych. Konie, znane ze swojej szybkości, specjalizacji dentystycznych dla pastwisk i zachowań społecznych, również rozkwitły w zmieniającym się środowisku. Gatunki te prawdopodobnie przewyższały entelodonty do żywności, pozostawiając je coraz bardziej niekorzystne.
Ponadto przybycie mięsożerców, takich jak niedźwiedzie, hieny i koty z zębami szabli, dodało dodatkowe zagrożenia dla entelodontów, zarówno bezpośrednio poprzez drapieżnictwo, jak i pośrednio poprzez konkurencję o ofiarę.
Podsumowując, wyginięcie entelodontów można przypisać kombinacji czynników, przede wszystkim zmian klimatycznych, które zmieniły ich siedliska i rosnącą konkurencję ze strony gatunków lepiej przystosowanych, w tym nosorożca, koni i mięsożerców. Wyzwania te ostatecznie okazały się nie do pokonania dla Entelodonts, co doprowadziło do ich zniknięcia z ewolucyjnej podróży Ziemi.