Jak protoceratops chroni siebie?

Protoceratops był roślinożernym dinozaurem, który żył na terenach dzisiejszej Mongolii w późnej kredzie, około 75 do 71 milionów lat temu. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech protoceratopsa była duża, koścista falbana rozciągająca się od tyłu głowy i szyi.

Falbana ta spełniała szereg funkcji, m.in.:

Ochrona: Falbana zapewniała protoceratopsom pewien stopień ochrony przed drapieżnikami. Chociaż falbana nie była tak duża ani wyszukana jak u niektórych innych dinozaurów ceratopsów, takich jak triceratops, nadal można było jej używać do odbijania ciosów drapieżników lub do osłony szyi i głowy protoceratopsa.

Wyświetlacz: Falbana odgrywała również rolę ekspozycyjną, zarówno ze względu na zaloty, jak i ze względów terytorialnych. Protoceratops mógł rozszerzyć swoją falbankę, aby wyglądać na większego i bardziej zastraszającego lub aby przyciągnąć partnera.

Wykrywanie: Ponadto niektórzy naukowcy uważają, że falbanka mogła służyć jako narząd zmysłów, pomagający protoceratopsowi wykrywać zmiany w otoczeniu, takie jak zbliżanie się drapieżników lub potencjalne źródła pożywienia.

Pomimo ochrony zapewnianej przez falbankę i inne przystosowania, na protoceratops nadal żerowały inne dinozaury, w tym welociraptor i tarbozaur. Jednak jego mechanizmy obronne pozwoliły mu przetrwać miliony lat i stać się jednym z najpospolitszych i odnoszących największe sukcesy dinozaurów późnej kredy.