Historycznie rzecz biorąc, żubry amerykańskie były niegdyś liczne w Ameryce Północnej, a ich populacja szacowana była na około 30 milionów przed przybyciem europejskich osadników. Jednak w XIX wieku populacja żubrów doświadczyła dramatycznego spadku z powodu kilku czynników:
1. Polowanie komercyjne :Popyt na produkty z żubrów, zwłaszcza na ich skóry, mięso i futra, napędzał komercyjne polowania na dużą skalę. Populacje żubrów zostały zdziesiątkowane, ponieważ każdego roku zabijano tysiące zwierząt dla ich skór i innych części ciała.
2. Eksterminacja sponsorowana przez rząd :Pod koniec XIX wieku rząd Stanów Zjednoczonych zachęcał do eksterminacji żubrów w ramach swojej polityki kontrolowania plemion indiańskich. Zamiarem było pozbawienie rdzennych Amerykanów głównego źródła pożywienia i zakłócenie ich tradycyjnego stylu życia.
3. Konkurencja ze zwierzętami hodowlanymi :Gdy osadnicy przemieszczali się na zachód i przywozili ze sobą bydło i inny inwentarz żywy, żubry stanęły w obliczu konkurencji o wypas i zasoby. Wprowadzenie bydła domowego sprowadziło także choroby, na które żubry nie miały naturalnej odporności, przyczyniając się do ich wyginięcia.
4. Utrata siedlisk :Ekspansja rolnictwa i rozwój ograniczyły naturalne siedliska żubrów, fragmentując ich populację i ograniczając ich dostęp do pożywienia i schronienia.
5. Przenoszenie chorób :Rozprzestrzenianie się chorób zwierząt domowych spowodowało dalsze zdziesiątkowanie populacji żubrów, w tym wprowadzenie brucelozy bydła i gruźlicy bydła.
Połączenie tych czynników doprowadziło żubry na skraj wyginięcia, a ich liczebność pod koniec XIX wieku spadła z milionów do zaledwie kilkuset. Na szczęście wysiłki na rzecz ochrony przyrody i utworzenie rezerwatów dzikiej przyrody pozwoliły na odbudowę populacji żubrów amerykańskich i obecnie nie są one już uważane za zagrożone. Jednak ich stan ochrony pozostaje wrażliwy i konieczne są ciągłe wysiłki, aby chronić ich siedliska i zapewnić ich długoterminowe przetrwanie.