Najwcześniejsze znane drzewa, uważane za prekursorów drzew współczesnych, pojawiły się około 385 milionów lat temu w okresie dewonu. Drzewa te należały do grupy progymnosperm i posiadały prymitywną formę drewna zwaną protostelą, której brakowało złożonych struktur komórkowych spotykanych u późniejszych roślin drzewiastych.
W miarę dalszej ewolucji rośliny rozwinęły bardziej skomplikowane układy naczyniowe do transportu wody i składników odżywczych w całej swojej strukturze. Doprowadziło to do pojawienia się prawdziwego drewna, które charakteryzuje się obecnością wtórnego ksylemu, składającego się z wyspecjalizowanych komórek zwanych naczyniami ksylemu i włókien, które zapewniają roślinie siłę i wsparcie.
Dywersyfikacja i specjalizacja roślin na przestrzeni dziejów geologicznych dała początek ogromnej różnorodności rodzajów drewna, które widzimy dzisiaj. Drzewa i rośliny drzewiaste należące do różnych gatunków i rodzin wyewoluowały unikalne struktury, skład i właściwości drewna, na które wpływają takie czynniki, jak klimat, warunki glebowe i adaptacja do odpowiednich środowisk.
Rozwój drewna wraz z innymi innowacjami roślinnymi, takimi jak korzenie i liście, odegrał kluczową rolę w ewolucji ekosystemów lądowych i przyczynił się do sukcesu roślin w kolonizacji i dominacji w różnych siedliskach na lądzie. Drewno zapewniało niezbędne wsparcie strukturalne, umożliwiało efektywny transport wody i składników odżywczych oraz służyło jako główne źródło różnych form życia, w tym ludzi, poprzez dostarczanie paliwa, materiałów budowlanych, papieru i niezliczonych innych produktów.
Zrozumienie pochodzenia drewna nie tylko rzuca światło na bogatą historię ewolucji roślin, ale także podkreśla ogromną różnorodność i praktyczne znaczenie tego niezwykłego materiału w kształtowaniu świata przyrody i cywilizacji ludzkich.