- niska różnorodność genetyczna: Efekt założyciela może prowadzić do populacji o niższej różnorodności genetycznej niż populacja rodziców, ponieważ tylko niewielki podgrupa osób jest zaangażowana w założenie nowej populacji. Prowadzi to do wyższego poziomu wejścia i zmniejszenia zmienności genetycznej, co może zaszkodzić zdolności populacji do dostosowywania się do jej środowiska.
- Zwiększone ryzyko wyginięcia: Niewielka populacja założycielska jest bardziej podatna na wymieranie niż masywna populacja ze względu na kilka czynników, w tym zwiększone wbudowanie, zmniejszoną zmienność genetyczną i ograniczoną podaż zasobów. Wbudowanie może prowadzić do ekspresji szkodliwych cech z powodu parowania podobnego materiału genetycznego.
- rozbieżność ewolucyjna: Efekt założyciela może zainicjować proces rozbieżności ewolucyjnej między założoną populacją a populacją rodziców. Z czasem założona populacja może doświadczać różnych presji selekcji i dostosowywać się niezależnie, co prowadzi do zmian cech genetycznych i potencjalnych zdarzeń specjacyjnych.
- Szybka adaptacja: W pewnych okolicznościach efekt założyciela może prowadzić do szybkiej adaptacji. Gdy niewielka populacja doświadcza nowego i innego środowiska, może wystąpić silna presja selekcyjna dla niektórych cech, które pomagają osobom przetrwać w nowych warunkach. Może to spowodować szybkie zmiany częstotliwości alleli i ewolucję nowych cech.
- Zaburzenia genetyczne: Efekt założyciela może powodować większą częstość występowania poszczególnych zaburzeń genetycznych w populacji ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo, że osoby mają te same szkodliwe allele. Jeśli w populacji założycielskiej występują szkodliwe allele, częściej stają się powszechne i wpływają na znaczną część populacji.