Tradycyjne sieci pokarmowe często przedstawiają ekosystemy jako łańcuchy liniowe, a jeden organizm jedził inny w sekwencyjny sposób. Jednak w rzeczywistości interakcje ekologiczne są znacznie bardziej złożone i połączone. Wiele organizmów spożywa różne źródła żywności, a ich diety mogą się różnić w zależności od czynników, jak dostępność zasobów i konkurencja. Ponadto gatunki mogą oddziaływać w sposób nieprecyzyjny, na przykład poprzez mutualizm lub komensalizm. Dzięki nadmiernemu uproszczeniu złożoności interakcji ekologicznych tradycyjne sieci pokarmowe mogą nie uchwycić pełnego zakresu dynamiki występującej w ekosystemach.
Nie uwzględniają efektów pośrednich:
Tradycyjne sieci pokarmowe koncentrują się przede wszystkim na bezpośrednich interakcjach między drapieżnikami a ofiarą. Jednak wiele efektów ekologicznych jest pośrednich i może występować poprzez wiele poziomów troficznych. Na przykład usunięcie najlepszego drapieżnika może prowadzić do wzrostu populacji jego ofiary, co z kolei może wpływać na obfitość innych gatunków, które oddziałują z gatunkiem ofiary. Tradycyjne sieci pokarmowe często pomijają te pośrednie efekty, które mogą mieć znaczące konsekwencje dla dynamiki ekosystemu.
Brakuje im informacji na temat siły i częstotliwości interakcji:
Tradycyjne sieci pokarmowe zazwyczaj pokazują tylko obecność lub brak interakcji między gatunkami, ale nie dostarczają informacji o sile lub częstotliwości tych interakcji. Informacje te mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia struktury i dynamiki ekosystemów. Na przykład silna interakcja między gatunkiem drapieżnika i ofiary może mieć większy wpływ na ekosystem niż słaba interakcja. Podobnie częstotliwość interakcji może wpływać na ogólny wpływ drapieżnika na jego ofiarę. Ignorując siłę i częstotliwość interakcji, tradycyjne sieci pokarmowe mogą uprościć złożoność relacji ekologicznych.
są statyczne i nie uwzględniają dynamiki czasowej:
Tradycyjne sieci pokarmowe są często prezentowane jako statyczne migawki ekosystemów, ale interakcje ekologiczne stale się zmieniają. Populacje gatunków wahają się, nowe gatunki mogą wejść do ekosystemu, a istniejące gatunki mogą wyginęć. Zmiany te mogą zmienić strukturę i dynamikę sieci pokarmowych, a tradycyjne sieci pokarmowe, które nie uwzględniają czasowej dynamiki, mogą nie uchwycić pełnej złożoności systemów ekologicznych.