1. Koliny i ciernie:
Najważniejszą cechą, która chroni kaktusy, są ich ostre kolce lub ciernie. Są to zmodyfikowane liście lub gałęzie pokryte maleńkimi kolcami. Kiedy zwierzę kontaktuje się z tymi kolcami, osadza się w skórze, powodując ból i dyskomfort. Kolce utrudniają również zwierzętom chwytanie i radzenie sobie z kaktusem.
2. Gruba, woskowa skóra:
Kaktusy mają gęstą, woskową skórę, która pomaga im zatrzymać wodę i zapobiega utratę wody przed ich soczystymi tkankami. Ta gruba skóra może być również twarda i skórzana, co sprawia, że zwierzęta jest trudne do gryzienia lub przeżuwania.
3. Wosk skórny:
Wiele kaktusów wytwarza na ich powierzchni warstwę wosku skórnego, co daje im pudrowy lub kredowy wygląd. Ten wosk działa jako bariera ochronna przeciwko ekstremalnemu cieplnemu, zimnemu i ultrafioletowej promieniowaniu, a także zniechęcającego roślinożerców, które mogą uznać woskową powłokę nieprzyjemną.
4. Kamuflaż i naśladowanie:
Niektóre kaktusy ewoluowały, aby wtopić się w swoje otoczenie, aby uniknąć wykrycia przez drapieżniki. Na przykład niektóre kaktusy w kształcie cylindrycznym przypominają pustynne rośliny, podczas gdy inne mogą naśladować skały lub martwe drewno, aby uniknąć jedzenia. Ten kamuflaż pomaga im uniknąć roślinożerców, które polegają na widoku, aby zlokalizować jedzenie.
5. Obrona chemiczna:
Kaktusy wytwarzają różne związki chemiczne, które mogą być toksyczne lub odstraszające dla zwierząt. Te obrony chemiczne mogą obejmować alkaloidy, garbniki i saponiny, które mogą powodować nudności, wymioty lub inne nieprzyjemne objawy, jeśli zostaną spożyte. Niektóre kaktusy wytwarzają również żywice lub lateks, które mogą podrażniać skórę i oczy.
6. Forma i struktura wzrostu:
Unikalna forma wzrostu kaktusów, charakteryzująca się ich mięsistymi łodygami i minimalnymi liśćmi pomagają również chronić je przed zjedzeniem. Ich brak dużych liści zmniejsza ilość jadalnego materiału roślinnego dostępnego dla zwierząt, a ich zwartą strukturę utrudnia ich spożywanie w dużych ilościach.
Łącząc te charakterystyki zewnętrzne, takie jak kolce, gruba skóra, wosk, kamuflaż, obrona chemiczna i unikalne formy wzrostu, kaktusy zdołały przetrwać w trudnych środowiskach pustynnych, gdzie stają w obliczu ograniczonych zasobów wodnych i ciągłych zagrożeń ze strony roślinożerców. Te adaptacje pozwalają im rozwijać się w ekosystemach, w których wiele innych roślin walczy o przetrwanie.