Dlaczego łosoś pacyficzny umiera po tarle, a atlantycki nie i powraca co roku?

Odpowiedź na to pytanie wiąże się ze specyficznymi dla gatunku cyklami życiowymi łososia pacyficznego i atlantyckiego. Łosoś pacyficzny (Oncorhynchus spp.) wykazuje półparzystość, co oznacza, że ​​ginie po rozmnożeniu, natomiast łosoś atlantycki (Salmo salar) jest iteroparyczny, co oznacza, że ​​może rozmnażać się wielokrotnie w ciągu swojego życia.

1. Łosoś pacyficzny (Oncorhynchus spp.)

Łosoś pacyficzny żyje na Oceanie Spokojnym i obejmuje kilka gatunków, takich jak łosoś Chinook, Sockeye, Coho, Pink i Chum. Gatunki te wykazują unikalny wzór cyklu życiowego charakteryzujący się półparystością. Po wykluciu się w słodkowodnych rzekach lub strumieniach młode łososie pacyficzne spędzają pewien czas w swoich wodach rodzimych, żerując i dorastając, zanim migrują do oceanu. Po dotarciu do oceanu przechodzą intensywne żerowanie i wzrost, aż do osiągnięcia dojrzałości. Kiedy nadchodzi czas rozmnażania, dorosły łosoś pacyficzny wyrusza w trudną podróż z powrotem do swoich rodzimych strumieni i rzek słodkowodnych. Ta migracja jest często nazywana „biegiem łososi”. Podczas migracji w górę rzeki łosoś musi stawić czoła różnym wyzwaniom, takim jak wodospady, bystrza i drapieżniki.

Po dotarciu do wód macierzystych łosoś pacyficzny uczestniczy w procesie tarła. Samce i samice łososia tworzą gniazda, zwane reddami, w żwirowych korytach rzek lub strumieni. Samice składają jaja w redds, a samce je zapładniają. Zapłodnione jaja rozwijają się w redlinach, chronionych żwirowym podłożem, aż do wyklucia się alevinów. Dorosły łosoś po zakończeniu swojej podróży reprodukcyjnej szybko się pogarsza i ostatecznie umiera po tarle.

2. Łosoś atlantycki (Salmo salar)

Z drugiej strony łosoś atlantycki wykazuje iteroparność. Po wykluciu się w słodkowodnych rzekach lub strumieniach młody łosoś atlantycki spędza kilka lat w swoich wodach rodzimych, rosnąc i dojrzewając. Po osiągnięciu określonej wielkości i poziomu dojrzałości migrują do oceanu, gdzie ulegają żerowaniu i wzrostowi. W przeciwieństwie do łososia pacyficznego, łosoś atlantycki może znosić wielokrotne migracje między środowiskami słodkowodnymi i słonowodnymi, powracając do swoich rzek lub strumieni, z których pochodzi, wielokrotnie w ciągu swojego życia.

W okresie tarła dorosły łosoś atlantycki podejmuje podobne migracje w górę rzeki, aby dotrzeć do swoich wód macierzystych. Zakładają redds i biorą udział w procesie tarła, podczas którego samice składają jaja, a samce je zapładniają. Zapłodnione jaja rozwijają się w czerwieniach, a dorosły łosoś wraca do oceanu, gdzie nadal żeruje i rośnie.

Podsumowując, różnica między łososiem pacyficznym i atlantyckim polega na ich strategiach reprodukcyjnych. Łosoś pacyficzny wykazuje półparzystość, co oznacza, że ​​umiera po rozmnożeniu, podczas gdy łosoś atlantycki wykazuje iteroparność, umożliwiającą mu wielokrotną reprodukcję w ciągu całego życia. To podstawowe rozróżnienie kształtuje ich odpowiednie cykle życiowe i zachowania migracyjne.