1. Zmniejszona przepuszczalność skóry i skrzepów:
Ryby morskie mają zmniejszoną przepuszczalność skóry i skrzeli, co pomaga zminimalizować utratę wody. Ich skóra może być pokryta grubą warstwą śluzu, która działa jak bariera przeciwko dyfuzji wody. Ponadto skrzela ryb morskich mają wyspecjalizowane komórki, które pomagają regulować transport jonów i ruch wody.
2. Aktywne wchłanianie jonów:
Ryby morskie aktywnie absorbują niezbędne jony, takie jak sód (Na+) i chlorek (Cl-), od otaczającej wody morskiej po specjalistyczne mechanizmy transportu jonów w skrzeleżach. Ta aktywna absorpcja pomaga utrzymać wyższe wewnętrzne stężenie tych jonów, przeciwdziałając tendencji do utraty wody na wodę morską.
3. Osmoregulacja w nerkach:
Nerki ryb morskich odgrywają kluczową rolę w osmoregulacji poprzez selektywne wydalanie nadmiaru wody i zachowanie niezbędnych jonów. Rurki nerkowe w nerkach są odpowiedzialne za wchłanianie istotnych jonów i umożliwienie eliminacji nadmiaru wody w moczu.
4. Wydalanie nadmiernych jonów:
Oprócz selektywnej wchłaniania jonów ryby morskie mają również mechanizmy wydalania nadmiaru jonów, które gromadzą się z wody morskiej. Specjalistyczne komórki w skrzepach i jelit pomagają wyeliminować te nadmiar jonów, uniemożliwiając im budowanie poziomu toksycznego.
5. Adaptacje behawioralne:
Niektóre ryby morskie wykazują adaptacje behawioralne, aby pomóc w zarządzaniu równowagą wody. Na przykład niektóre ryby mogą szukać siedlisk o niższym zasoleniu, takim jak ujścia rzek lub wód słonawe, w których presja osmotyczna jest bliższa ich wewnętrznym warunkom.
Stosując te adaptacje, ryby morskie mogą utrzymać wewnętrzną równowagę wody, nawet w obliczu stałego wyzwania osmotycznego, jakie stwarza otaczająca woda morska. Mechanizmy te pozwalają im przetrwać i rozwijać się w ich siedliskach morskich.