1. Roztwór hipotoniczny: Zwykła sól fizjologiczna ma stężenie 0,9% NaCl, co czyni ją roztworem lekko hipotonicznym w porównaniu z osoczem krwi, które ma normalne stężenie soli fizjologicznej wynoszące około 0,9%. Po podaniu dożylnym hipotoniczny roztwór soli może spowodować napływ wody do czerwonych krwinek, prowadząc do stanu zwanego hemolizą. Hemoliza występuje, gdy czerwone krwinki pękają z powodu różnicy ciśnień osmotycznych między komórkami a otaczającym płynem.
2. Zaburzenie równowagi elektrolitowej :Zwykły roztwór soli zawiera tylko jony sodu i chloru i brakuje w nim innych niezbędnych elektrolitów, takich jak potas, magnez i wapń. Elektrolity te odgrywają kluczową rolę w różnych procesach fizjologicznych, a ich brak może zaburzać funkcje komórkowe. Na przykład niski poziom potasu może wpływać na funkcjonowanie nerwów i mięśni, podczas gdy niski poziom wapnia może zaburzać kurczliwość serca.
3. Przeciążenie płynami :Ponieważ zwykła sól fizjologiczna jest roztworem hipotonicznym, po podaniu dożylnym może prowadzić do przeciążenia płynami. Hipotoniczny charakter roztworu powoduje przemieszczanie się wody z przestrzeni pozakomórkowej do przestrzeni wewnątrzkomórkowej, zwiększając całkowitą objętość płynu w organizmie. Może to skutkować obrzękiem, obrzękiem płuc i innymi powikłaniami związanymi z przeciążeniem płynami.
4. Zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej :Normalna sól fizjologiczna ma pH około 5,5 i jest lekko kwaśne. Powtarzające się lub nadmierne stosowanie soli fizjologicznej do celów dożylnych może powodować kwasicę metaboliczną w wyniku gromadzenia się jonów chlorkowych. Może to zaburzyć równowagę kwasowo-zasadową i wpłynąć na różne procesy fizjologiczne.
Dlatego też, do wlewów dożylnych konieczne jest stosowanie roztworów izotonicznych, takich jak 0,9% NaCl z dekstrozą (D5W) lub zbilansowanych roztworów elektrolitów (takich jak mleczan Ringera) do infuzji dożylnych, aby uniknąć ryzyka związanego ze stosowaniem zwykłej soli fizjologicznej.