1. Geniusz liryczny: Poezję Naidu cechuje liryczny charakter, przypominający melodyjne pieśni słowika. Jej język jest miodopłynny i płynny, co tworzy efekt muzyczny w jej wierszach.
2. Motywy muzyczne: Wiele wierszy Naidu charakteryzuje się motywami muzycznymi, rytmami i obrazami. Inspiracje czerpie z indyjskiej muzyki klasycznej i melodii ludowych, włączając je do swojej poezji.
3. Wyraz emocjonalny: Poezja Naidu wyraża szeroką gamę emocji, od miłości i oddania po patriotyzm i świadomość społeczną. Jej zdolność do wzbudzania empatii i poruszania czytelników swoimi wierszami rezonuje z emocjonalną siłą piosenki Bulbul.
4. Symbolika i obrazy: Naidu wykorzystuje sugestywną symbolikę i żywe obrazy, aby malować żywe obrazy w swoich wierszach. Jej obrazy często czerpią z natury, miłości i duchowości, tworząc gobelin bogatego języka poetyckiego.
5. Głos w imieniu Indii: Sarojini Naidu był także wpływową postacią indyjskiego ruchu wolnościowego i jest uważany za jednego z czołowych poetów indyjskiego renesansu. Jej wiersze patriotyczne trafiały do serc rodaków, dzięki czemu zyskała tytuł „Bulbul-e-Hind” (Słowik Indii).
Poetyckie zdolności Sarojini Naidu, styl liryczny i umiejętność poruszania serc czytelników swoimi wierszami przyczyniły się do tego, że powszechnie nazywano ją „indyjską Bulbul”. Jej poezja pozostaje znaną częścią literatury indyjskiej, ukazując jej umiejętność przekształcania emocji i doświadczeń w melodyjne i zapadające w pamięć wyrażenia poetyckie.