1. Izolacja: Ssaki mają grubą warstwę futra lub sierści, która zapewnia doskonałą izolację. Gęste podszycie zatrzymuje ciepłe powietrze blisko ciała, ograniczając utratę ciepła. Izolacja ta działa jak bariera przed niskimi temperaturami i pozwala ssakom efektywniej chronić ciepło ciała.
2. Przeciwprądowa wymiana ciepła: Ssaki mają wyspecjalizowane układy naczyń krwionośnych zwane przeciwprądowymi systemami wymiany ciepła. Układy te znajdują się w kończynach (kończynach, uszach, ogonie) i działają jak wymienniki ciepła. Ciepła krew wypływająca z rdzenia ciała przekazuje ciepło chłodniejszej krwi powracającej z kończyn. Mechanizm ten pomaga zachować ciepło ciała i zapobiega nadmiernej utracie ciepła z obrzeży.
3. Metaboliczna produkcja ciepła: Ssaki mają stosunkowo wysokie tempo metabolizmu w porównaniu do gadów. Ich ciała mogą wytwarzać ciepło w procesach metabolicznych, co pomaga utrzymać wyższą temperaturę wewnętrzną ciała. Ciągła produkcja ciepła pozwala ssakom utrzymać ciepło nawet w zimnym otoczeniu.
4. Termoregulacja: Ssaki posiadają zaawansowane mechanizmy termoregulacyjne, które pozwalają im utrzymać stałą temperaturę wewnętrzną ciała (endotermia). Mają wyspecjalizowane ośrodki mózgowe (takie jak podwzgórze), które regulują temperaturę ciała. Zdolność ta umożliwia ssakom dostosowanie wytwarzania ciepła, przepływu krwi i poziomu izolacji, aby wytrzymać zmieniające się temperatury zewnętrzne.
5. Adaptacje behawioralne: Oprócz adaptacji fizjologicznych ssaki wykazują również strategie behawioralne, aby radzić sobie w zimnym środowisku. Na przykład wiele ssaków zapada w sen zimowy lub odrętwienie podczas ekstremalnych warunków zimowych. Podczas hibernacji wchodzą w stan głębokiego snu ze zmniejszonym tempem metabolizmu, oszczędzając energię i przeżywając dzięki zgromadzonym rezerwom tłuszczu.
6. Zachowania społeczne: Niektóre ssaki, na przykład niektóre naczelne, gromadzą się razem lub angażują się w czynności towarzyskie, aby oszczędzać ciepło i chronić się nawzajem przed zimnem.
Te adaptacje, takie jak izolacja, wydajna wymiana ciepła, wyższe tempo metabolizmu, termoregulacja i strategie behawioralne, pozwalają ssakom utrzymać stosunkowo stabilną temperaturę ciała i rozwijać się w chłodniejszych środowiskach, gdzie gady mogą mieć trudności z przetrwaniem.