1. Zmiana klimatu: Mastodonty żyły w epoce plejstocenu, która charakteryzowała się znacznymi wahaniami klimatycznymi. Stopniowe przejście w stronę cieplejszego i bardziej suchego klimatu w późnym plejstocenie stanowiło wyzwanie dla mastodontów, ponieważ zmieniały się ich siedliska i ograniczały się zasoby pożywienia.
2. Utrata siedlisk: Wraz ze zmianą klimatu lasy zaczęły ustępować miejsca łąkom i pustyniom. Ta utrata preferowanego siedliska jeszcze bardziej ograniczyła zasięg mastodontów i dostęp do źródeł pożywienia, takich jak liście drzew, gałęzie i inna roślinność.
3. Konkurencja: Pojawienie się innych roślinożerców, takich jak mamuty i gatunki roślinożerne, wprowadziło konkurencję o zasoby i źródła pożywienia. Ta zwiększona konkurencja wywarła dodatkową presję na populacje mastodontów.
4. Polowanie na ludzi: Ludzie przybyli do Ameryki Północnej w późnym plejstocenie i zaczęli polować na mastodonty w celu zdobycia pożywienia i materiałów. Chociaż dyskutuje się, w jakim stopniu polowania na ludzi przyczyniły się do ich wyginięcia, prawdopodobnie odegrały one rolę w ograniczeniu populacji mastodontów.
5. Choroba: Wprowadzenie nowych chorób lub patogenów przez ludzi lub inne gatunki migrujące również mogło przyczynić się do spadku populacji mastodonta. Choroby mogą się szybko rozprzestrzeniać i wpływać na przeżycie i sukces reprodukcyjny zwierząt.
6. Niska różnorodność genetyczna: Mastodonty charakteryzowały się stosunkowo niską różnorodnością genetyczną, co czyniło je bardziej podatnymi na zmiany środowiskowe i choroby. Ten brak zmienności genetycznej zmniejszył ich zdolność do adaptacji i reagowania na zmieniające się warunki.
Połączenie tych czynników, takich jak zmiana klimatu, utrata siedlisk, konkurencja, polowania na ludzi, choroby i niska różnorodność genetyczna, ostatecznie doprowadziło do wyginięcia mastodontów. Czynniki te z biegiem czasu współdziałały, zmniejszając populację i ostatecznie powodując jej zniknięcie około 10 000–11 000 lat temu.