Efektywna lokomocja: Zwierzęta mięsożerne wykazywały większą zwinność i zręczność w porównaniu z mesonychią i kreodontą. Ich kończyny zostały zmodyfikowane tak, aby umożliwiały poruszanie się kursorem, dzięki czemu mogły szybciej biegać i skutecznie ścigać ofiarę. Co więcej, mięsożercy mieli chowane pazury, które zwiększały ich zdolności wspinania się i ogólną mobilność.
Zachowania społeczne: Niektóre gatunki mięsożerne rozwinęły struktury społeczne i strategie łowieckie, które jeszcze bardziej poprawiły ich sukcesy w polowaniach. Współpraca w ramach grup społecznych pozwoliła im upolować większą ofiarę, zwiększając ich zasoby pożywienia i szanse na przeżycie.
Ewolucja adaptacyjna: Carnivora wykazywała większą plastyczność ewolucyjną i zdolność przystosowania się do różnorodnych środowisk w porównaniu z mesonychią i kreodontą. Zróżnicowały się w różne nisze ekologiczne, w tym siedliska lądowe, półwodne i nadrzewne, co pozwoliło im eksploatować szerszy zakres zasobów i uniknąć konkurencji.
Wydarzenia wymierania: Mesonychia i creodonta stanęły w obliczu wyginięcia odpowiednio na granicy eocenu i oligocenu oraz przejścia eocenu i miocenu. Wydarzenia te stworzyły ekologiczne możliwości rozwoju mięsożerców i wypełnienia pustych nisz pozostawionych przez ich konkurentów.