- Główną przyczyną wyginięcia alczy wielkich były nadmierne polowania. Żeglarze, odkrywcy i społeczności przybrzeżne bezlitośnie ścigali i zabijali alki dla ich mięsa, piór i jaj. Byli łatwym celem ze względu na swoje duże rozmiary i łagodny charakter, co czyniło je podatnymi na nadmierne polowania.
- Pióra alczy wielkich były wysoko cenione jako dekoracja odzieży i kapeluszy, co skutkowało znacznym popytem na ich pióra. To dodatkowo przyczyniło się do ich nadmiernej eksploatacji i ostatecznego upadku.
Utrata siedlisk:
- W miarę rozwoju osiedli ludzkich naturalne siedliska alczy wielkich uległy znacznej degradacji i utracie. Rozwój wybrzeża, wylesianie i działalność człowieka zakłóciły ich miejsca gniazdowania i rozrodu, ograniczając ich zdolność do reprodukcji i przetrwania.
- Preferowanymi miejscami lęgowymi alki wielkiej były często skaliste wyspy i odległe wybrzeża. Jednak siedliskom tym nie uchroniła się przed ingerencją człowieka, co doprowadziło do dalszej utraty siedlisk już zagrożonych gatunków.
Ograniczona różnorodność genetyczna:
- Z powodu nadmiernych polowań i utraty siedlisk populacja alki wielkiej gwałtownie spadła. Spowodowało to zmniejszenie różnorodności genetycznej w pozostałej populacji, czyniąc ją bardziej podatną na choroby i inne wyzwania środowiskowe.
- Zmniejszenie zmienności genetycznej wpłynęło na ich ogólną odporność i zdolność przystosowania się do zmieniających się warunków, ostatecznie przyczyniając się do ich wyginięcia.