Dostęp do nowych źródeł żywności: Dzięki dłuższemu dziobowi zięba mogła dotrzeć do nasion lub owadów, które wcześniej były niedostępne dla innych zięb o krótszych dziobach. Mogło to rozszerzyć jego dietę i pozwolić na wykorzystanie szerszego zakresu zasobów pożywienia.
Większa wydajność żerowania: Dłuższy dziób mógł zapewnić ziębie większą precyzję w zbieraniu nasion lub owadów i manipulowaniu nimi. Mogło to poprawić jego efektywność żerowania, umożliwiając zdobycie większej ilości pożywienia w krótszym czasie.
Sukces reprodukcyjny: Jeśli dłuższy dziób był pożądaną cechą, zięba mogła odnieść większy sukces reprodukcyjny. Posiadanie dłuższego dzioba mogło być czynnikiem atrakcyjnym dla potencjalnych partnerów, prowadzącym do udanego rozrodu. Potomstwo tych zięb miałoby większą szansę na odziedziczenie cechy długiego dzioba.
W kontekście doboru naturalnego przetrwanie i sukces reprodukcyjny zięby z dłuższym dziobem mogło prowadzić do wzrostu częstości występowania tej cechy w populacji na przestrzeni pokoleń. Gdyby warunki środowiskowe sprzyjały ziębom długodziobym, ich populacja wzrosłaby, a osobniki z krótszymi dziobami stałyby się rzadsze. Zasadniczo jest to proces ewolucji - u osobników posiadających korzystne cechy istnieje większe prawdopodobieństwo przekazania tych cech swojemu potomstwu, co z biegiem czasu prowadzi do stopniowych zmian w gatunku.