Jakie są mity na temat lorys tęczowych?

Wokół tęczowych lorysek narosło kilka mitów i nieporozumień. Oto kilka z nich:

1. Pochodzą z Australii: Lorysy tęczowe rzeczywiście występują w Australii, ale występują endemicznie we wschodniej i północnej Australii, a także w niektórych częściach Nowej Gwinei i Wysp Salomona. Nie występują we wszystkich częściach Australii.

2. Występują tylko w regionach tropikalnych: Lorysy tęczowe występują w różnych siedliskach, w tym w lasach deszczowych, lasach, obszarach miejskich, a nawet ogrodach podmiejskich. Chociaż wolą ciepłe i wilgotne środowiska, potrafią przystosować się do różnych warunków klimatycznych.

3. Są szkodnikami: Niektórzy uważają lorysy tęczowe za szkodniki ze względu na ich tendencję do żerowania na owocach i kwiatach w ogrodach. Należy jednak pamiętać, że są one ważnymi zapylaczami i odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu równowagi ekologicznej.

4. Nie mogą mówić: Lorysy tęczowe, podobnie jak wiele innych gatunków papug, mają zdolność naśladowania ludzkiej mowy. Chociaż mogą nie być tak biegli w mówieniu jak inne papugi, mogą uczyć się i powtarzać pewne słowa lub frazy.

5. Zawsze są w jasnych kolorach: Lorysy tęczowe znane są z żywego upierzenia, ale młode osobniki mają ciemniejsze ubarwienie. W miarę dojrzewania stopniowo zaczynają rozwijać jaśniejsze pióra, osiągając pełne spektrum kolorów w wieku od dwóch do trzech lat.

6. Są samotnikami: Lorysy tęczowe są ptakami bardzo towarzyskimi i często żyją w dużych stadach. Tworzą silne więzi w swoim stadzie i komunikują się za pomocą różnorodnych wokalizacji i języka ciała.

7. Są zagrożone: Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) lorysy tęczowe nie są uważane za zagrożone ani krytycznie zagrożone. Jednak na ich populacje może mieć wpływ utrata siedlisk i inne zagrożenia, co sprawia, że ​​działania ochronne są niezbędne, aby zapewnić ich długoterminowe przetrwanie.