Szybowanie i obserwowanie:Jastrzębie często szybują na dużych wysokościach, wykorzystując swój bystry wzrok do skanowania terenu w poszukiwaniu potencjalnej ofiary. Ich niesamowita ostrość wzroku pozwala im wykryć drobne ruchy lub zakłócenia, które mogą wskazywać na obecność ofiary.
Polowanie na zasadzki:Niektóre jastrzębie, takie jak jastrząb Coopera i jastrząb o ostrej łydce, wolą polowanie na zasadzki. Przysiadają na wysoko położonym punkcie obserwacyjnym, na przykład na gałęzi drzewa, i cierpliwie czekają, aż ofiara znajdzie się w ich zasięgu. Gdy pojawi się odpowiedni cel, rozpoczynają szybki i potężny atak, nurkując z dużą prędkością, aby schwytać niczego niepodejrzewającą ofiarę.
Pochylanie się:Technika ta polega na nagłym i szybkim zejściu ze znacznej wysokości. Jastrząb namierzy cel z góry, a następnie złoży skrzydła i opadnie w dół z dużą prędkością. To pochylenie pozwala jastrzębiom zaskoczyć swoją ofiarę, dając jej niewielkie szanse na reakcję lub ucieczkę.
Unoszenie się w powietrzu:Niektóre jastrzębie, takie jak pustułka amerykańska, używają techniki unoszenia się w powietrzu. Unoszą się w powietrzu, szybko machając skrzydłami, aby utrzymać swoją pozycję. Dzięki temu mogą skanować ziemię pod sobą i lokalizować potencjalną ofiarę, którą następnie chwytają, szybko nurkując.
Wciąż polujące:Niektóre jastrzębie nadal polują, pozostając nieruchomo na żerdzie i uważnie nasłuchując wszelkich szelestów lub dźwięków, które mogą wskazywać na obecność małych zwierząt. Gdy wykryją prawdopodobny cel, cicho zsuwają się w dół i chwytają ofiarę.
Polowanie grupowe:Niektóre gatunki jastrzębi, takie jak jastrząb Harrisa, czasami angażują się w wspólne polowania grupowe. Współpracują, aby zlokalizować i ścigać ofiarę, co utrudnia jej ucieczkę.
Jastrzębie polegają na swoich ostrych szponach, potężnym wzroku i zdolnościach aerodynamicznych, aby polować i łapać różne zwierzęta będące ofiarami. Ich techniki łowieckie różnią się w zależności od gatunku i jego specyficznych adaptacji.