Najbardziej charakterystyczną cechą torbaczy jest worek, który służy do noszenia i ochrony młodych. Woreczki występują zarówno u samców, jak i u samic torbaczy, chociaż są one bardziej rozwinięte u samic. Worek jest wyłożony futrem i zawiera gruczoły sutkowe, które produkują mleko dla młodych.
2. Przedwczesny poród
Torbacze rodzą bardzo niedojrzałe młode, które są mniej więcej wielkości ziarenka ryżu. Te młode rodzą się na bardzo wczesnym etapie rozwoju, na etapie odpowiadającym ludzkiemu embrionowi w około 8 tygodniu.
3. Ssanie i rozwój
Po urodzeniu młody torbacz wpełza do worka i przyczepia się do sutka. Pozostanie w woreczku przez kilka miesięcy, ssie mleko i szybko rośnie. W miarę rozwoju młody torbacz zacznie odbywać krótkie wycieczki poza worek, ale nadal będzie do niego wracał po mleko i ochronę.
4. Nadrzewny styl życia
Wiele torbaczy prowadzi tryb nadrzewny, co oznacza, że żyją na drzewach. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że ich drapieżniki żyją głównie na lądzie. Torbacze nadrzewne mają ostre pazury i mocne ogony, które pomagają im wspinać się na drzewa.
5. Diety
Torbacze mają różnorodną dietę, w tym gatunki roślinożerne, mięsożerne i wszystkożerne. Niektóre torbacze, takie jak koale, są wysoce wyspecjalizowanymi żerującymi zwierzętami, podczas gdy inne, takie jak oposy, są bardziej oportunistyczne.
6. Dystrybucja
Torbacze występują tylko w Australii, Nowej Gwinei i obu Amerykach. Dzieje się tak dlatego, że torbacze ewoluowały w izolacji od innych kontynentów po rozpadzie superkontynentu Gondwany.
7. Stan ochrony
Wiele gatunków torbaczy jest zagrożonych utratą siedlisk, polowaniami i wprowadzonymi drapieżnikami. Niektóre torbacze, takie jak diabeł tasmański, są krytycznie zagrożone. Trwają działania ochronne mające na celu ochronę torbaczy i ich siedlisk.