Mamuty: W epoce plejstocenu tygrys szablozębny (w szczególności Smilodon) współistniał z mamutami i mógł polować zarówno na dorosłe, jak i młode osobniki.
Wielkie leniwce naziemne: Koty szablozębne polowały także na gigantyczne leniwce naziemne. Te ciężkie zwierzęta roślinożerne były prawdopodobnie celem ze względu na ich powolny ruch.
Konie: Konie starożytnych gatunków, znane jako koniowate lub konie paleo, były powszechnie brane na ofiarę przez koty szablozębne.
Jeleń :W krajobrazie plejstoceńskim można spotkać różne gatunki jeleniowatych, co stwarza możliwości polowań na te drapieżniki.
Koty szablozębne stosowały taktykę ukrywania się i zasadzek, aby powalić swoją ofiarę. Ich muskularna sylwetka pozwoliła im szybko i skutecznie obezwładnić i zabić te duże zwierzęta roślinożerne. Warto zauważyć, że ich słynne szablaste zęby były prawdopodobnie przystosowane do przekłuwania grubej skóry i tkanek tych dużych gatunków ofiar.