Mocne strony:
Siła ognia: Czołgi Tygrysa były wyposażone w potężne działa główne, które mogły przebić pancerz większości czołgów alianckich z dużej odległości. Działo 88 mm KwK 36 na Tygrysie I i działo 88 mm KwK 43 na Tygrysie II należały do najpotężniejszych dział przeciwpancernych wojny.
Pancerz: Czołgi Tygrysa miały gruby pancerz, szczególnie z przodu, co utrudniało ich przebicie większości dział alianckich. Tygrys I miał pancerz przedni o grubości do 100 mm, podczas gdy Tygrys II miał aż do 185 mm.
Słabości:
Mobilność: Czołgi Tygrysa były ciężkie i powolne, przez co były mniej zwrotne niż niektóre inne czołgi. Może to być wadą w szybkich sytuacjach bojowych, takich jak walki w miastach lub w obliczu bardziej zwrotnych przeciwników.
Niezawodność: Czołgi Tiger były podatne na problemy mechaniczne i awarie. Było to częściowo spowodowane ich złożoną konstrukcją i trudnością w utrzymaniu ich w trudnych warunkach bojowych.
Produkcja i liczby: Produkcja czołgów Tiger była droga i czasochłonna, a podczas wojny zbudowano mniej niż 2000 czołgów Tiger Is i Tiger II. Ograniczyło to ich ogólny wpływ na wysiłek wojenny.
Podsumowując, niemieckie czołgi Tygrys były niewątpliwie potężnymi i imponującymi pojazdami opancerzonymi, ale niekoniecznie były „najlepszymi” czołgami II wojny światowej. Na ich skuteczność wpływały różne czynniki, a różne czołgi służyły różnym celom i miały swoje mocne i słabe strony.