1. Specjalistyczne struktury dentystyczne:szczury kangurowe mają wyspecjalizowane zęby, w tym duże, stale rosnące siekacze, których używają do szlifowania i rozkładania twardych zewnętrznych skorup nasion. Zęby te działają jak miniaturowe młyny, skutecznie otwierając twarde warstwa nasienna.
2. Zmniejszony metabolizm i ochrona wody:Szczury kangurowe rozwinęły się fizjologiczne adaptacje w celu zminimalizowania utraty wody i oszczędzania energii. Posiadają niską podstawową tempo metabolizmu, co pomaga im utrzymać wymagania energetyczne, jednocześnie zmniejszając produkcję wody metabolicznej jako produktu ubocznego. Ponadto mają wysoce skoncentrowany mocz i wytwarzają bardzo suche odchody, dodatkowo minimalizując utratę wody poprzez wydalanie.
3. Specjalistyczne nerki:Szczury z kangurów mają specjalistyczne nerki, które umożliwiają im wydajne filtrowanie i zatrzymywanie wody z moczu. Ich nerki wydobywają maksymalną ilość użytecznej wody ze skoncentrowanego moczu, minimalizując utratę płynu cennego.
4. Zdolność do wydobywania wody z nasion:Gdy szczur kangur zużywa suche nasiona, wykorzystuje wilgoć obecną w nasionach do wydobywania wody. Gdy nasiona są kruszone i rozkładane przez ich wyspecjalizowane zęby, wilgoć zawarta w tkankach nasion jest uwalniana i wchłaniana przez układ trawienny szczura.
5. Nocne zachowanie i burrowanie:Szczury kangurowe są przede wszystkim nocne, co oznacza, że są aktywne w chłodniejszych, bardziej wilgotnych godzinach nocnych. Ta adaptacja behawioralna zmniejsza utratę wody poprzez odparowanie, co jest bardziej wyraźne w cieplejszych godzinach dziennych. Dodatkowo budują podziemne nory, zapewniając schronienie i chłodniejszy mikroklimat, który dodatkowo zmniejsza utratę wody poprzez oddychanie i odparowanie.
Łącząc wyspecjalizowane struktury dentystyczne, zmniejszony metabolizm i ochronę wody, wydajne nerki, zdolność do wydobywania wody z nasion oraz nocne zachowanie z burrowaniem, szczury kangura zostają wysoce przystosowane do wydobywania wody z otoczenia i rozwijają się w środowiskach, w których inne gatunki mogą walczyć o uzyskanie wystarczającej wody. Te niezwykłe adaptacje umożliwiły szczurom kangurów z powodzeniem zamieszkujące suche i pustynne regiony Ameryki Północnej.