Jednym z najbardziej znanych przykładów są sygnały alarmowe niektórych gatunków ptaków. Na przykład po zauważeniu drapieżnika wiele ptaków wydaje specyficzne okrzyki, które natychmiast ostrzegają pobliskich członków stada lub inne gatunki znajdujące się w pobliżu. Te wezwania alarmowe służą jako sygnał ostrzegawczy, wywołując zbiorową reakcję ptaków w celu podjęcia działań unikowych lub szukania schronienia.
Na afrykańskiej sawannie zwierzęta roślinożerne rozwinęły wyrafinowany system komunikacji. Atakowane przez drapieżniki wydają wyraźne wokalizacje, które przekazują informację o rodzaju drapieżnika i poziomie zagrożenia. Te wołanie o pomoc wywołuje odpowiednie reakcje ze strony innych członków gatunku, takie jak tworzenie grup obronnych, szukanie schronienia lub angażowanie się w zbiorowe zachowania mobbingowe w celu odstraszenia drapieżników.
Wśród ssaków morskich delfiny dysponują złożonym repertuarem wokalizacji, obejmującym gwizdki, kliknięcia i pulsacyjne wezwania, których wykorzystują do różnych celów, w tym do interakcji społecznych, echolokacji i informowania o niebezpieczeństwie. Niektóre rodzaje nawoływań delfinów zostały zidentyfikowane jako sygnały o niebezpieczeństwie, co skłania inne delfiny do przyjścia im na pomoc lub zbadania źródła niebezpieczeństwa.
Owady społeczne, takie jak mrówki i pszczoły, wykorzystują do wzajemnej komunikacji sygnały chemiczne zwane feromonami. Feromony te przekazują różnorodne komunikaty, w tym ostrzeżenia o niebezpieczeństwach. Kiedy kolonia mrówek lub pszczół jest zagrożona, do powietrza uwalniane są specyficzne feromony alarmowe, wywołując reakcje obronne wśród członków kolonii, mające na celu odparcie atakujących lub ochronę ula.
W świecie naczelnych niektóre gatunki małp wyewoluowały odrębne wokalizacje służące do komunikowania różnych rodzajów zagrożeń. Na przykład małpy zielone wydają specjalne sygnały alarmowe w przypadku drapieżników powietrznych, drapieżników lądowych i węży, umożliwiając innym członkom grupy podjęcie odpowiednich działań unikowych.
Pomimo tych przykładów zwierząt wołających o pomoc, należy pamiętać, że nie u wszystkich gatunków rozwinęły się tak skomplikowane systemy komunikacji. Dodatkowo interpretacja wokalizacji i zachowań zwierząt jako wołania o pomoc może być złożona i podlegać badaniom naukowym i analizom.
Zrozumienie różnorodnych sposobów, w jakie zwierzęta komunikują o niepokoju, ma kluczowe znaczenie dla docenienia ich skomplikowanych struktur społecznych, strategii przetrwania i współzależności w ekosystemach. Rozpoznając i rozumiejąc te wołanie o pomoc, możemy uzyskać wgląd w umysły zwierząt, ich życie emocjonalne i niesamowite adaptacje, które ewoluowały przez miliony lat, aby zapewnić im przetrwanie w obliczu niebezpieczeństwa.