Wylesianie:Przekształcanie obszarów naturalnych w tarasowe pola uprawne często wymaga wylesiania. Może to ograniczyć siedliska gatunków zamieszkujących lasy, rozdrobnić populacje i przerwać łańcuchy pokarmowe.
Fragmentacja siedlisk:Tarasy mogą tworzyć fizyczne bariery dzielące naturalne siedliska, utrudniając zwierzętom poruszanie się, znajdowanie pożywienia i rozmnażanie. Rozdrobnione siedliska mogą również prowadzić do zwiększonej konkurencji między gatunkami o ograniczone zasoby.
Zwiększona sedymentacja:Tarasowanie może prowadzić do zwiększonej erozji gleby, co może skutkować sedymentacją dróg wodnych. Może to mieć wpływ na siedliska wodne, dusząc ikrę ryb, zatykając skrzela i pogarszając jakość wody dla gatunków wodnych.
Zmiany w dostępności wody:Tarasy mogą zmieniać wzorce przepływu wody, wpływając na dostępność źródeł wody dla dzikich zwierząt. Może to być szczególnie szkodliwe w porze suchej, gdy brakuje wody.
Utrata różnorodności biologicznej:Połączenie utraty siedlisk, fragmentacji i zmian w dostępności wody może przyczynić się do utraty różnorodności biologicznej na obszarach, na których uprawia się uprawy tarasowe. Może to zakłócić dynamikę ekosystemu i zmniejszyć odporność zbiorowisk naturalnych na zmiany środowiskowe.