Wczesny rozwój hinduizmu można podzielić na dwa okresy główne:okres wedyjski (1500-500 p.n.e.) i okres po wedyjskich (500 pne). W okresie wedyjskim skomponowano hymny Rig Veda, najstarszego z czterech Wed i ustalono fundamenty filozofii hinduskiej i rytuału. W okresie post-wedyjskim rozwój nowych tekstów religijnych, takich jak Upaniszady i Purany, oraz pojawienie się nowych praktyk religijnych, takich jak joga i medytacja.
Hinduizm jest złożoną religią z różnorodnym zestawem przekonań i praktyk. Nie ma centralnego autorytetu religijnego, a Hindusi mogą swobodnie interpretować i ćwiczyć swoją religię na swój sposób. Niektórzy Hindusi wierzą w jednego Boga, podczas gdy inni wierzą w wiele bogów i boginie. Niektórzy Hindusi wierzą w reinkarnację, podczas gdy inni wierzą w niebo i piekło. Istnieje również wiele hinduskich szkół filozoficznych, z których każda ma własne unikalne nauki i praktyki.
Pomimo różnorodności hinduizm dzieli się pewnymi powszechnymi przekonaniami i praktykami. Na przykład większość Hindusów wierzy w znaczenie Dharmy (prawość), karmy (prawo przyczyny i skutku) i moksha (wyzwolenie z cyklu narodzin i śmierci). Hindusi zazwyczaj czczą różnorodne bogów i boginie, w tym Wisznu, Shivę i Devi (Bogini).
Hinduizm jest trzecią co do wielkości religią na świecie, z ponad 1 miliardem wyznawców. Jest to główna religia Indii, Nepalu i Mauritiusa, a także jest praktykowana w wielu innych krajach na całym świecie. Hinduizm miał głęboki wpływ na kulturę indyjską, sztukę i literaturę i nadal odgrywa ważną rolę w życiu wielu Hindusów.