W wyścigach koni ogiery są zwykle wycofane z konkurencji, gdy osiągną określony wiek lub po tym, jak odnieśli znaczącą kontuzję lub wykazują spadek wydajności. Są one następnie wysyłane do farm stadniny lub zakładów hodowlanych, gdzie są trzymane i opiekowane, aby zapewnić swoje dobre samopoczucie i zdrowie reprodukcyjne.
Kiedy ogier jest „poszedł na stadninę”, oznacza to, że nie jest już przede wszystkim skupiony na wyścigach i przeszedł na karierę hodowlaną. To przejście jest często dokonane, aby skorzystać z pożądanych cech genetycznych ogiera, takich jak szybkość, wytrzymałość lub konformacja, oraz do wykorzystania tych cech do wyprodukowania obiecującego potomstwa dla przemysłu wyścigowego.
Ogiery, które trafiają do stadniny, są zazwyczaj wybierane ze względu na ich najwyższe cechy i potencjał, aby przekazać pożądane cechy. Są one starannie wybierane na podstawie takich czynników, jak linia krwi, historia wydajności, konformacja i temperament. Opłata za hodowlę z poszukiwanym ogierem może być znacząca, odzwierciedlając wartość wyznaczoną na ich genetykę.
W stadningu ogiery otrzymują specjalistyczną opiekę i zarządzanie, aby zapewnić ich ogólny sukces zdrowotny i reprodukcyjny. Może to obejmować kontrolowaną dietę, regularne ćwiczenia i monitorowanie weterynaryjne. Możliwości reprodukcyjne ogiera są starannie zarządzane i mogą być hodowane z wieloma klaczami w sezonie lęgowym.
Potomstwo wyprodukowane przez ogiery poszerzone do stadniny są często bardzo oczekiwane i cenione w branży wyścigowej ze względu na ich potencjał odziedziczony z pożądanych cech rodziców. Te potomstwo może być szkolone i przygotowane do wyścigów, kontynuując dziedzictwo ich linii na torze wyścigowym.