Gatunki są uznane za zagrożone przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) lub przez rządy krajowe. Czerwona Księga IUCN to najbardziej kompleksowy na świecie wykaz globalnego stanu ochrony gatunków biologicznych. Wykorzystuje zestaw kryteriów do oceny ryzyka wyginięcia tysięcy gatunków i podgatunków. Kryteria uwzględniają takie czynniki, jak wielkość populacji, tempo spadku, zasięg geograficzny i zagrożenia.
Gatunki dzieli się na jedną z kilku kategorii w zależności od ryzyka wyginięcia:
• Wymarły (EX) – żaden znany osobnik tego gatunku nie pozostał przy życiu
• Wymarły na wolności (EW) – gatunek przeżywa jedynie w niewoli, bez populacji pozostającej w swoim naturalnym środowisku
• Krytycznie zagrożony (CR) – gatunek ten jest narażony na niezwykle wysokie ryzyko wyginięcia na wolności
• Zagrożony (EN) – gatunek zagrożony wyginięciem na wolności
• Wrażliwy (VU) – gatunek narażony na duże ryzyko zagrożenia w środowisku naturalnym
• Bliski zagrożenia (NT) – gatunek jest bliski uznania za wrażliwy, ale nie spełnia jeszcze kryteriów tej kategorii
• Najmniejszej troski (LC) – gatunek szeroko rozpowszechniony i liczny, o niskim ryzyku wyginięcia
• Brak danych (DD) – nie ma wystarczających informacji, aby ocenić ryzyko wyginięcia gatunku
• Nieoceniony (NE) – gatunek nie został jeszcze oceniony pod kątem ryzyka wyginięcia
Czerwona lista IUCN to dynamiczne narzędzie, które jest stale aktualizowane w miarę pojawiania się nowych informacji. Pozwala to na identyfikację gatunków wymagających działań ochronnych i śledzenie postępu działań ochronnych.