Ostateczną konsekwencją ciągłego spadku populacji jest wyginięcie gatunku. Wymieranie ma miejsce, gdy liczba osobników w populacji staje się tak mała, że gatunek nie może się już rozmnażać ani przetrwać w swoim środowisku.
Utrata różnorodności genetycznej:
Wraz ze spadkiem liczebności populacji zagrożonego gatunku zmniejsza się także jego różnorodność genetyczna. Różnorodność genetyczna jest niezbędna dla zdolności gatunku do przystosowania się do zmian środowiskowych i chorób. Brak różnorodności genetycznej może zwiększyć ryzyko wyginięcia.
Zaburzenie równowagi ekologicznej:
Zniknięcie gatunku może mieć znaczący wpływ na ekosystem, który zamieszkuje. Każdy gatunek odgrywa określoną rolę w łańcuchu pokarmowym, a utrata jednego gatunku może zakłócić cały ekosystem. Może to mieć kaskadowy wpływ na inne gatunki, a nawet doprowadzić do wyginięcia innych gatunków zależnych od zagrożonych gatunków.
Rozprzestrzenianie się choroby:
Mała wielkość populacji może sprawić, że gatunek będzie bardziej podatny na choroby zakaźne. Choroby zakaźne mogą szybko rozprzestrzeniać się w małej populacji, a przy ograniczonej różnorodności genetycznej gatunek może nie posiadać mechanizmów obronnych niezbędnych do zwalczania tych chorób.
Utrata i fragmentacja siedlisk:
Utracie i fragmentacji siedlisk często towarzyszy spadek populacji. W miarę zmniejszania się populacji gatunku, jego zasięg również może się zmniejszać. Może to prowadzić do utraty i fragmentacji siedlisk gatunku, co dodatkowo pogłębia spadek populacji i zwiększa ryzyko wyginięcia.