1. Dostosowanie do zmian środowiskowych:
- Gatunki zdolne do dostosowania się do zmieniających się warunków środowiskowych, takie jak zmiany klimatu, zmiany siedlisk lub dostępność zasobów, są bardziej skłonne do przetrwania. Adaptacja pozwala gatunkom wykorzystać nowe nisze ekologiczne lub modyfikować ich zachowanie i fizjologię, aby pasowały do zmieniającego się środowiska.
2. Różnorodność genetyczna:
- Wysoki poziom różnorodności genetycznej w obrębie gatunku zwiększa jego odporność na wyzwania środowiskowe i choroby. Zmienność genetyczna zapewnia surowiec do wyboru naturalnego, na który można działać, umożliwiając niektórym osobom przetrwania i rozmnażaniu się w zmieniających się warunkach. Gatunki o niskiej różnorodności genetycznej są bardziej podatne na katastrofalne zdarzenia i zmiany środowiskowe.
3. Wielkość populacji:
- Większe rozmiary populacji zapewniają bufor przeciwko wahaniom środowiska i zmniejszają ryzyko wyginięcia. Małe populacje są bardziej podatne na negatywne skutki dryfu genetycznego, podtw., Stochastyczności demograficznej (losowe fluktuacje liczby populacji) i utratę zmienności genetycznej.
4. Strategie reprodukcyjne:
- Gatunki o wysokim tempie reprodukcyjnym i krótkim czasom generacji mogą szybko dostosować się i odzyskać spadki populacji. Gatunki, które wytwarzają liczne potomstwo i mają szybkie cykle reprodukcyjne, mogą skuteczniej uzupełniać swoje populacje w obliczu wyzwań.
5. Mobilność i rozproszenie:
- Gatunki zdolne do szeroko rozpraszania mogą kolonizować nowe obszary i znaleźć odpowiednie siedliska, zmniejszając prawdopodobieństwo wyginięcia. Mobilność pozwala gatunkom śledzić korzystne warunki środowiskowe lub unikać niekorzystnych.
6. Interakcje z innymi gatunkami:
- Gatunki zaangażowane w wzajemnie korzystne relacje ekologiczne, takie jak symbiotyczne partnerstwa, mogą mieć większą szansę na przeżycie. Na przykład gatunki, które polegają na określonych zapylaczach lub organizmach przyjmujących do reprodukcji, są wrażliwe, jeśli partnerzy ci spadają lub znikają.
7. Działania człowieka:
- Działalność człowieka, w tym zniszczenie siedlisk, polowanie, zanieczyszczenie, zmiany klimatu i wprowadzenie gatunków inwazyjnych, są głównymi czynnikami napędzającymi wyginięcie gatunków. Gatunki dotknięte zmianami środowiska indukowanymi przez człowieka lub nadmierną eksploatacją napotykają zwiększone ryzyko spadku populacji i ostatecznego wyginięcia.
8. Zakres geograficzny i specyficzność siedlisk:
- Gatunki o ograniczonych zakresach geograficznych lub wysoce wyspecjalizowanych wymaganiach dotyczących siedlisk są bardziej podatne na wyginięcie. Gatunki o szerokich rozkładach geograficznych i mniej wyspecjalizowanych potrzebach ekologicznych mają większą szansę na znalezienie odpowiednich siedlisk i przetrwania zmian środowiskowych.
9. Historia ewolucyjna:
- Historia ewolucyjna gatunku może wpłynąć na jego podatność na wyginięcie. Gatunki, które z powodzeniem przetrwały wcześniejsze zmiany środowiskowe i dostosowały się do różnych warunków, mogą mieć nieodłączne cechy lub predyspozycje genetyczne, które czynią je bardziej odpornymi na przyszłe wyzwania.
10. Wysiłki ochrony:
- Interwencja człowieka poprzez wysiłki na rzecz ochrony, takie jak ochrona siedlisk, programy hodowlane w niewoli i ponowne wprowadzenie, może odgrywać kluczową rolę w zapobieganiu wyginięciu gatunków zagrożonych i zachowaniu różnorodności biologicznej.
Podsumowując, połączenie czynników, w tym adaptacji, różnorodności genetycznej, wielkości populacji, strategii reprodukcyjnych, mobilności, interakcji ekologicznych, aktywności człowieka, zasięgu geograficznego, historii ewolucyjnej i wysiłków ochrony, określa, czy gatunek przeżywa, czy wygina.