Brak światła słonecznego:
Środowiska jaskiniowe zazwyczaj charakteryzują się brakiem światła słonecznego. W rezultacie wskazówki wizualne i możliwość widzenia są mniej ważne dla przeżycia w porównaniu z innymi zmysłami, takimi jak słuch, smak i dotyk.
Adaptacje do przetrwania:
W tych ciemnych warunkach jaskini energetyczny koszt utrzymania oczu nie jest już konieczny. Ryby mogą przydzielić więcej energii na inne systemy sensoryczne, które są cenniejsze w ich środowisku, takie jak linie boczne wrażliwe na dotyk lub ulepszony słuch.
Mutacje genetyczne:
Utrata oczu w jaskini rybach jest często przypisywana mutacjom genetycznym, które z czasem stały się bardziej powszechne i korzystne. W przypadku braku doboru naturalnego sprzyjającego dobrym wizji mutacje prowadzące do redukcji lub degeneracji oczu mogą się utrzymywać i być przekazywane przyszłym pokoleniom.
Przykłady:
Udokumentowano kilka gatunków ryb jaskiniowych, w tym::
- Meksykańska tetra (Asttyanax mexicanus)
- Europejska jaskinia (proteus anguinus)
- Blind Cave Tetra (Anoptichthys Jordani)
- Texas Blind Salamander (Eurycea rathbuni)
Ryby te dostosowały się do ich wyjątkowego środowiska i ewoluowały różne strategie znajdowania żywności i unikania drapieżników bez polegania na widoku.
Warto zauważyć, że nie wszystkie ryby mieszkające w jaskini są bez oczy. Niektóre gatunki mogą mieć zredukowane oczy, zachować funkcjonalne oczy lub wykazywać niezwykłe adaptacje ewolucyjne, takie jak zwiększona wrażliwość na światło, jeśli jest dostępne.