Termin G-gatunek pochodzi z zdolności przenoszenia środowiska, który jest maksymalną wielkością populacji, którą można utrzymać w tym środowisku. Specie K często występują w środowiskach, które są bliskie ich zdolności przenoszenia, w których konkurencja o zasoby jest intensywna. Natomiast gatunek R są gatunkami, które są dobrze przystosowane do niestabilnych środowisk o wysokim dystrybucji. Gatunek R zazwyczaj charakteryzuje się szybkim wzrostem populacji, małymi wielkościami ciała i krótkim okresem życia. Często są również oportunistycznymi podajnikami żyjącymi w rozproszonych populacjach.
Dichotomia między gatunek K i G-gatunkowym jest użytecznym sposobem zrozumienia różnorodności życia na Ziemi. Specie K i G-gatunek R reprezentują dwie różne strategie ewolucyjne, które ewoluowały w odpowiedzi na różne warunki środowiskowe.