Przykładami zwierząt ektotermicznych są gady (węże, jaszczurki, krokodyle), płazy (żaby, ropuchy, salamandry), ryby i wiele bezkręgowców (owady, pająki, robaki). Zwierzęta te powszechnie występują w środowiskach, w których temperatura może się zmieniać, takich jak pustynie, lasy o klimacie umiarkowanym i ekosystemy wodne.
Ektotermy mają kilka adaptacji, które pomagają im przetrwać w swoim środowisku:
1. Termoregulacja:Ektotermy wykorzystują strategie behawioralne do regulowania temperatury ciała. Mogą wygrzewać się na słońcu, aby pochłonąć ciepło lub szukać cienia, aby się ochłodzić. Niektóre gatunki mogą również zmieniać kolor ciała, aby skuteczniej absorbować lub odbijać światło słoneczne.
2. Tempo metabolizmu:Tempo metabolizmu ektoterm jest bezpośrednio zależne od temperatury. W cieplejszych warunkach ich metabolizm wzrasta, co prowadzi do wyższego poziomu aktywności. W chłodniejszych warunkach ich metabolizm zwalnia, oszczędzając energię i pozwalając im przetrwać przy mniejszej ilości pożywienia.
3. Hibernacja i estywacja:Aby poradzić sobie z ekstremalnymi temperaturami, niektóre ektotermy wchodzą w okresy uśpienia, takie jak hibernacja podczas mroźnych zim lub estywacja podczas gorącego i suchego lata. W tych okresach ich metabolizm znacznie spada i zwierzęta wchodzą w stan zmniejszonej aktywności, aby oszczędzać energię.
Ektotermia ma zarówno zalety, jak i wady dla zwierząt. Chociaż ektotermy mogą oszczędzać energię, opierając się na zewnętrznych źródłach ciepła, są bardziej podatne na wahania temperatury. Mogą mieć trudności z utrzymaniem optymalnej temperatury ciała w ekstremalnych środowiskach, ograniczając ich rozmieszczenie geograficzne i wzorce aktywności.
Natomiast zwierzęta endotermiczne, powszechnie znane jako zwierzęta „stałocieplne”, potrafią regulować wewnętrzną temperaturę ciała niezależnie od środowiska. Utrzymują stałą temperaturę ciała poprzez procesy metaboliczne, co pozwala im być aktywnymi w szerszym zakresie warunków środowiskowych.