1. Wydanie zapachu:
* Mechanizm obrony skunksa: Po zagrożeniu skunk uwalnia pachnący spray z gruczołów odbytu. Ten spray zawiera mieszaninę związków zawierających siarkę, w tym tioli, które są odpowiedzialne za ostry zapach.
2. Dyfuzja zapachowa:
* Cząstki powietrzne: Cząsteczki zapachowe z sprayu skunksa rozpowszechniają się w otaczającym powietrzu. Cząsteczki te przemieszczają się w powietrzu jako małe cząstki.
3. Jama nosowa i nabłonek węchowy:
* wdychanie zapach: Kiedy wdychasz, te cząstki zapachowe dostają się do jamy nosowej.
* Komórki receptora węchowego: Następnie cząstki oddziałują ze specjalistycznymi komórkami zwanymi komórkami receptora węchowego zlokalizowane w nabłonku węchowym, który wynosi dach jamy nosowej.
4. Transdukcja sygnału:
* wiązanie z receptorami: Każda komórka receptora węchowego ma na swojej powierzchni receptory, które są wrażliwe na określone zapachy. Gdy cząstka zapachowa wiąże się z odpowiednim receptorem, wyzwala szereg reakcji chemicznych w komórce.
* transmisja sygnału: Reakcje te prowadzą do wytwarzania sygnałów elektrycznych, które podróżują wzdłuż nerwu węchowego.
5. Żarówka węchowa i mózg:
* Przekaż do mózgu: Nerw węchowy przenosi te sygnały do żarówki węchowej, obszaru mózgu odpowiedzialnego za przetwarzanie zapachów.
* Interpretacja: Bulwa węchowa przekazuje informacje do innych części mózgu, co interpretuje sygnały i identyfikuje zapach jako „spray”.
6. Percepcja sensoryczna:
* świadomość: Następnie zdajesz sobie sprawę z silnego, nieprzyjemnego zapachu.
Podsumowując, proces wykrywania zapachu skunksa obejmuje uwalnianie cząsteczek zapachowych, ich dyfuzję do powietrza, ich interakcję z receptorami węchowymi w nosie, przenoszenie sygnałów do mózgu i świadome postrzeganie zapachu.