Najbardziej powszechnie akceptowany pogląd sugeruje, że wielbłądy zostały sprowadzone do Afryki Północnej przez arabskich kupców około VII wieku n.e. Ekspansja islamu i powstanie kalifatów arabskich ułatwiły przepływ ludzi, towarów i idei przez Saharę, a wielbłądy odegrały w tym procesie kluczową rolę.
Przed wprowadzeniem wielbłądów handel transsaharyjski odbywał się głównie za pośrednictwem karawan osłów, koni i wołów. Jednak wielbłądy miały kilka zalet w porównaniu z tymi zwierzętami, w szczególności zdolność do wytrzymania trudnych warunków pustynnych. Wielbłądy są dobrze przystosowane do środowiska pustynnego, są w stanie przetrwać długie okresy bez wody i nosić ciężkie ładunki.
Wykorzystanie wielbłądów zmieniło transsaharyjskie szlaki handlowe, umożliwiając kupcom wydajniejszy i skuteczniejszy transport większych ilości towarów. Miało to znaczący wpływ na gospodarki zarówno Afryki Północnej, jak i Afryki Subsaharyjskiej. Szlaki handlowe ułatwiały wymianę różnych towarów, w tym soli, złota, niewolników, kości słoniowej i innych dóbr luksusowych.
Co więcej, wprowadzenie wielbłądów ułatwiło także wymianę kulturalną oraz rozprzestrzenianie się idei i technologii pomiędzy różnymi regionami Afryki i poza nią. Transsaharyjskie szlaki handlowe stały się kanałami przekazywania wiedzy, stylów architektonicznych i praktyk religijnych, przyczyniając się do różnorodności kulturowej i bogactwa kontynentu afrykańskiego.
Dlatego też, chociaż dokładny czas i pochodzenie wprowadzenia wielbłądów do Afryki mogą się różnić, VII wiek n.e. jest powszechnie uważany za okres, w którym wielbłądy zostały powszechnie przyjęte w handlu i transporcie transsaharyjskimi szlakami handlowymi, rewolucjonizując krajobraz gospodarczy i kulturowy Afryki. region.