1. Liście przypominające igły:Igły liście drzew deodarowych zmniejszają powierzchnię wystawioną na suche górskie powietrze, minimalizując utratę wody poprzez transpirację.
2. Grube woskowe naskórki:Liście i łodygi drzew dezodarowych są pokryte grubą woskową skórką, która dodatkowo pomaga w zapobieganiu utracie wody.
3. Zatopiono Stomata:Stomata, które są małymi porami na liściach, które ułatwiają wymianę gazu, są zatopione w drzewach deodarowych. Pomaga to zmniejszyć pary wodne uciekające ze stomaty.
4. Głębokie korzenie:Drzewa dezodarowe mają długie, obszerne i głębokie systemy korzeniowe, które umożliwiają im dotarcie do źródeł wody głęboko w glebie, szczególnie w okresach suchych.
5. Gęste rozgałęzienie:Gęsty gałęzie drzew dezodarowych tworzy kompaktowy baldachim, który pomaga uwięzić wilgoć i zmniejszać prędkość wiatru, tworząc korzystniejszy mikroklimat w drzewie.
6. Kora:Kora drzew deodarowych jest gęsta, rozczarowana i łuszcząca się. Chroni drzewo przed ekstremalnymi wahaniami temperatury, uszkodzenia mechanicznym i odwodnieniem.
Te adaptacje strukturalne pozwalają drzewom dezodarowym przetrwać i rozwijać się w trudnych warunkach środowiskowych himalajskich pasm górskich, charakteryzujących się niskimi temperaturami, niską wilgotnością, silnymi wiatrem i ograniczoną dostępnością wody.