Jakie jest podsumowanie Góry i wiewiórki?

Wiersz „Góra i wiewiórka” Ralpha Waldo Emersona jest krótką, ale głęboką refleksją na temat relacji między naturą a człowiekiem. Zaczyna się od tego, że mówca zauważa, że ​​wiewiórka gorączkowo zbiera orzechy na zimę, podczas gdy pobliska góra stoi „suwerennie” i „nieruchomo”. Następnie mówiący zauważa, że ​​wiewiórka jest istotą chwili obecnej, skupioną wyłącznie na swoich doraźnych potrzebach, góra natomiast reprezentuje wieczne i niezmienne aspekty natury.

Głośnik sugeruje, że szaleńcza aktywność wiewiórki może wydawać się nieistotna w porównaniu z wielkością góry, ale jedno i drugie ma swoje miejsce w kosmicznym porządku. Góra jest majestatyczna i inspirująca, ale pracowitość i determinacja wiewiórki to także godne podziwu cechy. Na zakończenie mówca stwierdza, że ​​góra i wiewiórka stanowią „części tej samej całości”, a każda z nich spełnia swoją wyjątkową rolę w harmonii natury.

W szerszym znaczeniu wiersz można interpretować jako medytację nad relacją człowieka do natury, czy też człowieka do kosmosu. Wiewiórka reprezentuje naszą ludzką tendencję do skupiania się na codziennych troskach i bezpośrednich pragnieniach, podczas gdy góra symbolizuje rozległe i rozległe aspekty wszechświata. Wiersz przypomina nam, że jesteśmy częścią większej całości i że nasze indywidualne życie ma sens i cel w ramach wielkiego planu natury.