Praktyka zabijania zwierząt jest częścią historii ludzkości i kultury od tysięcy lat. Historycznie było to ściśle związane z polowaniem na utrzymanie, ponieważ ludzie polegali na zwierząt w celu utrzymania i różnych materiałach potrzebnych do przeżycia. W miarę postępu cywilizacji rzeź zwierząt stała się bardziej zorganizowana, co prowadzi do rozwoju rzeźni i zakładów przetwarzania mięsa na dużą skalę.
Dziś zabicie zwierząt jest znaczącą częścią przemysłu spożywczego. Zwierzęta gospodarskie, takie jak bydło, świnie, kurczaki i indyki, są przede wszystkim wychowywane i zabite do spożycia przez ludzi. Zwierzęta mogą być również zabite do produkcji skóry, futra, karmy dla zwierząt lub do badań naukowych.
Metody uboju zwierząt różnią się w zależności od gatunku, przepisów i praktyk kulturowych. We współczesnych uprzemysłowionych warunkach zwierzęta są zwykle oszołomione lub stają się nieprzytomne przed zabiciem, z technikami mechanicznymi lub elektrycznymi zastosowanymi w celu zminimalizowania bólu i cierpienia. Metody te mają na celu przestrzeganie standardów dobrostanu zwierząt i zapewnienie bezpieczeństwa i jakości mięsa.
Jednak pomimo wysiłków na rzecz poprawy dobrostanu zwierząt, zabicie zwierząt może zwiększyć obawy etyczne. Wiele osób i grup opowiada się za całkowicie zmniejszeniem lub wyeliminowaniem praktyki, kwestionując konieczność i moralność konsumowania produktów zwierzęcych. Obawy obejmują leczenie zwierząt w fabrycznych systemach rolnictwa, wpływ na środowisko na dużą skalę rolnictwa zwierząt oraz potencjalne alternatywy, takie jak diety roślinne lub mięso hodowlane.
Należy uznać, że zabicie zwierząt jest wieloaspektową kwestią z udziałem różnych zainteresowanych stron, względy gospodarczej, tradycji kulturowych i debat etycznych. W miarę ewolucji społeczeństw istnieje ciągły dialog i ponowna ocena naszych relacji ze zwierzętami oraz praktyki związane z ich używaniem i konsumpcją.